Aradan geçen 6 ayda son 10 yılda büyük emek harcanarak tesis edilen bölgedeki Türkiye-Rusya işbirliği adeta sıfırlandı.
İlişkilerin bozulmasıyla birlikte sadece askeri ve siyasi anlamda değil, tarımdan savunma sanayine kadar birçok sektörde iki ülkenin de kaybı büyük.
Turizmdeki en büyük iki partnerimizden biri olan Rusya’nın çekilmesiyle bu sezonki kayıp yüzde 50’ler noktasına geldi.
Sektörün önde gelen isimleri böyle giderse yazın bitişiyle birlikte kaybın çok daha büyümesinden endişe ediyor.
Bu resim halihazırda ekonomik krizle boğuşan Rusya’nın da, küresel dengelerin değişmesiyle yabancı yatırımcının eskisi kadar rağbet etmediği Türkiye’nin de lehine değil.
Putin geçtiğimiz günlerde “Türkiye’yle ilişkilerimizin düzelmesini istiyoruz” diyerek bir yumuşama sinyali verdi.
Dışişleri Bakanlığı bunun üzerine ortak bir komisyon kurup sorunları çözmeyi teklif etti.
Rusya komisyon önerisini reddederek özür ve tazminat talebini yineledi. Ancak belli ki Rusya da bu kriz halinin devamının kendilerine zarar verdiğinin farkında.
Türkiye, Rus uçağının düşürülme hadisesinde hukuken haksız değil.
Dolayısıyla ne bir özür ne de tazminat ödeme zorunluluğu yok.
Ancak hukuken haklı olmak sorunu çözmüyor. Kim haklı kim haksız kavgası bir yana, Türkiye’nin Rusya’yla ilişkilerini en azından normalleştirmesi milli menfaatlerinin gereğidir.
Dolayısıyla “Biz haklıyız” demekten öte bir adım atmalıyız.
Diplomasi çözüm üretme sanatıdır.
Türkiye’nin çok değerli diplomatları, Rusya kamuoyu nezdinde de itibar sahibi aydınları, fikir önderleri var. Gerekirse bu isimler arabulucu olarak devreye sokulmalı.
Gerçek liderler böyle kriz zamanlarında kendilerini gösterirler.
Nobel ödülü verirler mi bilmem ama Rusya ile Türkiye ilişkilerinin tamirinde rol alanların adını tarih altın harflerle yazacaktır.